Wideo przewodnik po Integrated Computing Standard – odcinek 10

Powiększenie dysku na żywo

W tym odcinku pokażemy, jak zwiększyć dysk twardy maszyny wirtualnej – na żywo – bez jej zatrzymywania. Zobaczysz też jakie kroki należy wykonać w systemie operacyjnym, żeby móc wykorzystać powiększoną przestrzeń, na przykładzie systemów Windows Server 2019 i Linux CentOS 8.

Potrzebna nam będzie dowolna maszyna wirtualna (odc. 1).

Niezależnie od użytego systemu operacyjnego, samo powiększenie wirtualnego dysku przebiega tak samo: w szczegółach maszyny wirtualnej, w sekcji „Hardware” przechodzimy do tabelki „Hard Disks”. Wystarczy w kolumnie „Size” wpisać nowy (większy) rozmiar, a następnie zapisać zmiany. Efekt będzie natychmiastowy, również w przypadku uruchomionej maszyny.

Jednak poza samą przestrzenią dyskową istnieją jeszcze partycje i systemy plików – dlatego w następnym kroku musimy zalogować się do maszyny wirtualnej, na przykład za pomocą Web Console.

Jeśli korzystamy z systemu Windows: Otwieramy Zarządzanie komputerem, a w nim sekcję Zarządzanie dyskami. Należy kliknąć prawym przyciskiem myszy na ostatnią partycję na dysku (zazwyczaj będzie to systemowa partycja C:) i wybrać „Rozszerz wolumin”. Domyślne wartości ustawione są tak, aby zająć całą dostępną przestrzeń, wystarczy więc je zatwierdzić.

Jeśli natomiast korzystamy z Linux, konieczne będzie wykonanie kilku kroków. Po pierwsze, należy sprawić, że zostanie ponownie odczytana wielkość dysku. Aby to zrobić, trzeba wiedzieć, jak jest w systemie nazwane jest urządzenie dyskowe – typowo jest to sda, co sprawdzić można poleceniem lsblk. Następnie wywołujemy polecenie, uwzględniając w nim tę nazwę:

echo 1 > /sys/block/sda/device/rescan

Za pomocą ponownego użycia lsblk możemy zweryfikować, czy system widzi już nową wielkość dysku (tu: 50 GB).

Następnie powiększamy partycję. Użyjemy do tego polecenia:

parted /dev/sda

W ramach narzędzia parted wpisujemy komendę print free, a na ewentualne pytanie o wprowadzenie poprawek odpowiadamy fix. Z wyświetlonego wydruku dowiadujemy się, który numer ma ostatnia partycja, którą będziemy powiększać. W tym przypadku będzie to 3. Używamy tej liczby w następnym poleceniu parted:

resizepart 3 100%

Wychodzimy z parted poleceniem quit.

Następnie, jeśli użyty jest mechanizm LVM (a typowo jest on używany, informację o tym znajdziemy w wydruku lsblk), czeka nas powiększenie fizycznego i logicznego woluminu. Poleceniem pvdisplay sprawdzamy używaną przez wolumin partycję, tutaj będzie to sda3. Wpisujemy więc:

pvresize /dev/sda3

Podobnie, dla zwiększenia woluminu logicznego sprawdzamy jego ścieżkę w systemie. Służy do tego polecenie lvdisplay. Tutaj, dla interesującego nas głównego katalogu root ścieżka to /dev/cl_centos8/root. Używamy tej wiedzy wpisując:

lvextend -l +100%FREE /dev/cl_centos8/root

Ostatnim krokiem, niezależnie czy zastosowany jest LVM czy nie, jest zwiększenie systemu plików. Rodzaj używanego systemu sprawdzimy np. poleceniem df -Th.

W tym wypadku jest to xfs, użyjemy więc narzędzia xfs_growfs. Dla, również popularnego, systemu ext4 odpowiednikiem będzie resize2fs. Jako argument podajemy ścieżkę woluminu logicznego LVM, lub po prostu ścieżkę partycji (np. /dev/sda3), jeśli LVM nie jest używany.

xfs_growfs /dev/cl_centos8/root

Po tym kroku powiększona przestrzeń jest już dostępna w systemie Linux. Można to jeszcze potwierdzić poleceniem df -h.

W kolejnych odcinkach zmieniamy tematykę i zajmiemy się szablonami oraz Load Balancerem.

Więcej informacji o usłudze znajdziesz na: https://integratedsolutions.pl/oferta/cloud/chmury-is/